บาคาร่าเว็บตรง บทความที่ตีพิมพ์เมื่อสัปดาห์ที่แล้วโดยTimes Higher Educationประกาศว่ารัฐบาลผสมฝ่ายซ้ายของสเปนกำลังวางแผนที่จะคืนค่าเงินทุนของมหาวิทยาลัยหลังจากความเข้มงวดและแนะนำการปฏิรูปภาคส่วนในวงกว้างโดยมี “ยักษ์ใหญ่ทางปัญญา” และนักวิจารณ์ “ความสม่ำเสมอของสถิติ” Manuel Castells เป็นมหาวิทยาลัย รัฐมนตรีนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการมอบตำแหน่ง ‘ฟุ่มเฟือย’ ให้กับ Castells ในระหว่างการเยือนแอฟริกาใต้ครั้งแรกของเขาในปี 2000
อดีตประธานาธิบดี Thabo Mbeki เรียกเขาว่า “คาร์ล มาร์กซ์แห่งศตวรรษที่ 21”
และเมื่อเขาได้รับรางวัลโฮลเบิร์ก 2012 (เทียบเท่าโนเบลสาขาสังคมศาสตร์) จากราชินีแห่งนอร์เวย์ เธอ อธิบายว่าเขาเป็น “นักสังคมวิทยาชั้นนำของโลกของเมืองและเทคโนโลยีสื่อใหม่” สิ่งที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักคือ Castells เป็นนักสังคมวิทยาชั้นนำด้านการศึกษาระดับอุดมศึกษา
ที่งานสัมมนาของธนาคารโลกเรื่องอุดมศึกษาและการพัฒนาในกรุงกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2534 Castells ได้นำเสนอบทความเรื่อง “The University System: Engine of development in the new world economy” ซึ่งมีอิทธิพลอย่างมากต่อการที่ธนาคารโลก และต่อมาหน่วยงานระดมทุนระหว่างประเทศอื่นๆ ได้เปลี่ยนมุมมองและให้ทุนสนับสนุนการศึกษาระดับอุดมศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแอฟริกา
ในรายงานปี 1991 และการบรรยายครั้งต่อๆ ไป Castells ยืนยันว่าสถาบันอุดมศึกษามีความสำคัญต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจและความยุติธรรมทางสังคม หากเราลืมไปว่าความจำเป็นทางสังคม เพศ และเชื้อชาติมีความสำคัญพอๆ กับนวัตกรรมและการเติบโต การศึกษาระดับอุดมศึกษาจะทำให้การกระจายตัวของสังคมคมกริบ ส่งผลให้ความสามารถของสถาบันในการจัดการมหาวิทยาลัยและประเทศโดยรวมลดลงในที่สุด
หน้าที่หรือบทบาทของมหาวิทยาลัย
ตามคาสเทลล์ มหาวิทยาลัยมีหน้าที่หรือบทบาทสี่ประการ: เป็นเครื่องมือทางอุดมการณ์ การคัดเลือกและการขัดเกลาทางสังคมของชนชั้นนำที่มีอำนาจเหนือกว่า การฝึกอบรมสำหรับกำลังแรงงานระดับสูง และการผลิตความรู้ทางวิทยาศาสตร์ โฟกัสที่นี่อยู่ที่ฟังก์ชันแรก
ในอดีต มหาวิทยาลัยมีบทบาทสำคัญในฐานะเครื่องมือทางอุดมการณ์
นั่นคือในฐานะผู้ผลิตค่านิยมและความชอบธรรมทางสังคม สถาบันเหล่านี้มีรากฐานมาจากประเพณียุโรปของโรงเรียนเทววิทยาตามคริสตจักร (โบโลญญา เคมบริดจ์ อ็อกซ์ฟอร์ด ฮาร์วาร์ด และซาลามังกา) มหาวิทยาลัยนอกศาสนาอื่น ๆ มีบทบาทคล้ายคลึงกันในการผลิต เช่น ค่านิยมของจักรวรรดิในกรณีของมหาวิทยาลัยใหญ่ๆ บางแห่ง และการอ้างเหตุผลในการปกครองและความเหนือกว่าของตะวันตกในโลกอาณานิคม
อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป ภารกิจหลักของสถาบันเหล่านี้กลายเป็นการสร้างค่านิยมของพลเมืองและ ‘บุคลิกภาพที่ยืดหยุ่น’ ในการพัฒนาอัตลักษณ์ในอนาคต (การจัดศูนย์ใหม่) ซึ่งใช้เรื่องเล่าเกี่ยวกับอนาคตเพื่อสร้างพื้นฐานใหม่สำหรับการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมและ สัญชาติ จนถึงทุกวันนี้ การก่อตัวและการแพร่กระจายของอุดมการณ์ยังคงเป็นบทบาทพื้นฐานของมหาวิทยาลัย แม้จะอ้างว่าไม่ใช่อุดมการณ์ก็ตาม บาคาร่าเว็บตรง
